I ślubuję Ci NIE JEŚĆ…, czyli panna młoda z anoreksją

Poznaj przyczyny anoreksji i sposoby jej leczenia!

Czym jest anoreksja?

Anoreksja, zwana też jadłowstrętem, to zaburzenie psychiczne, które polega na świadomym, bardzo rygorystycznym ograniczaniu jedzenia. Jednocześnie osoba chora mocno koncentruje się na swoim wyglądzie i masie ciała. Zaburzenie prowadzi do skrajnego wyczerpania i utraty kilogramów, a przy tym nadal osoba dotknięta anoreksją widzi w lustrze, że powinna schudnąć, nie akceptuje siebie i swojego wyglądu.

Zaburzenie odżywiania charakteryzuje się nieprawidłową, niską masą ciała i bardzo silnym lękiem przed przybraniem na wadze oraz zdeformowanym postrzeganiem wagi.

U osoby chorej zwykle stwierdza się silne niedożywienie, a wraz z nim zaburzenia hormonalne, metaboliczne oraz funkcjonowania organizmu. Ponieważ jest to zaburzenie psychiczne, potrzeba skutecznego leczenia, aby osoba z anoreksją nie odmawiała jedzenia z obawy o przytycie.

Jakie są przyczyny anoreksji?

Dokładna przyczyna anoreksji, podobnie jak wielu chorób o podłożu psychicznym, nie jest znana. Możemy jednak przypuszczać, że wpływ na zaburzenie ma połączenie czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych.

Duże znaczenie ma zaniżona samoocena, a także presja. Często na anoreksję zapadają osoby nadwrażliwe i lękliwe, a jednocześnie bardzo inteligentne.

Charakterystyczne dla osób z anoreksją są skłonności do perfekcjonizmu, wrażliwości i wytrwałości. Jednocześnie ogromna presja środowiskowa, wywierana na kobiety, które powinny wyglądać idealnie.

Kult szczupłej sylwetki, reklamy z modelkami o doskonałej figurze, diety odchudzające stosowane przez gwiazdy i celebrytów – to wszystko sprawia, że kobiety wrażliwe na takie przekazy zaczynają postrzegać siebie jako nieatrakcyjną, mniej wartościową i definiowaną przez swoje – w jej mniemaniu – niedoskonałe ciało.

Szacuje się, że w Polsce problem dotyczy od 0,8% do 1,8% populacji dziewcząt poniżej 18 roku życia. Ale anoreksja to nie tylko choroba nastolatek – coraz więcej kobiet choruje w wieku dorosłym.

Przeczytaj też: Kompleksy: Czego wstydzą się Polki i jaki to ma wpływ na ich związki?

Jak objawia się anoreksja?

Anoreksja może przybierać różne formy: kompulsywnego objadania, aby następnie wywołać wymioty lub zażyć środki przeczyszczające, lub skrajnego głodowania. Przede wszystkim głównym objawem jest:

• utrata masy ciała, prowadząca do wagi ciała co najmniej 15 procent poniżej prawidłowej,
• unikanie pożywienia, od którego powszechnie przyjmuje się, że się tyje,
• prowokowanie wymiotów,
• zażywanie środków przeczyszczających,
• ćwiczenie lub trenowanie ponad siły,
• mówienie o tym, że jest się grubym, sprawdzanie wagi i wymiarów,
• zaburzenia miesiączkowania,
• utrata siły, brak energii.

Ponadto choroba wywołuje szereg problemów funkcjonowania organizmu:

• utrata tkanki tłuszczowej i mięśniowej,
• obniżenie temperatury ciała,
• obniżenie ciśnienia krwi,
• zasinienie kończyn i obrzęki,
• zaburzenia rytmu serca,
• wzdęcia i zaparcia,
• zanik cyklu menstruacyjnego,
• zmiana wielkości macicy i jajników,
• meszek na ciele i sucha skóra,
• wypadanie włosów,
• stany zapalne jelit i żołądka,
• zapalenie dziąseł i próchnica,
• żółta skóra,
• uczucie zimna,
• zmęczenie,
• bezsenność.

Jak widać, anoreksja powolnie prowadzi do wyniszczenia organizmu i zaburzenia pracy poszczególnych organów oraz funkcji. Bardzo silnie oddziałuje na pracę układu krążenia i serce.

Czy zaburzenia odżywiania można wyleczyć?

Anoreksja to choroba, z której skutkami trzeba mierzyć się całe życie. Leczenie polega na stopniowym podnoszeniu wagi przy jednoczesnym wsparciu terapią u psychiatry lub psychologa.

Zwykle konieczne jest leczenie farmakologiczne wsparte lokalizowaniem i minimalizowaniem czynników behawioralnych odpowiadających za odmawianie przyjmowania jedzenia.

Warto zaznaczyć, że same leki nie sprawiają, że osoba chora zaczyna przybierać na wadze, ale poprawiają one samopoczucie, eliminują stany lękowe i zatrzymują postępy depresji. Ta ostatnia, nieleczona, wraz z silnym zaburzeniem odżywiania i nienawiści do swojego ciała, może doprowadzić do skrajnych zachowań, takich jak samookaleczenie czy nawet samobójstwo.

Stopniowo podawane leki sprawiają, że chora na anoreksję zaczyna powoli wracać do prawidłowych nawyków żywieniowych. Obecnie w leczeniu zaburzeń odżywiania mamy wiele terapii psychicznych, które wspierają zarówno osoby chore, jak i ich rodziny.

W skrajnych przypadkach konieczna jest hospitalizacja i karmienie dojelitowe.

Dostępne są także ośrodki, wyjazdy i turnusy, w których osoba przebywa przez kilka tygodni lub miesięcy. Niestety nie każde leczenie wykazuje skuteczność i często osoby, którym uda się wrócić do prawidłowej wagi, ponownie poddają się zaburzeniu.

Anoreksja – powikłania po chorobie

Zaburzenie odżywiania, jakim jest anoreksja, nawet po skutecznym leczeniu zostawia po sobie ślad. Z jednej strony w postaci konsekwencji zdrowotnych. Osoba nadal może odczuwać:

• zaburzenia koncentracji,
• przewlekłe zmęczenie,
• napady padaczkowe,
• uczucie zimna,
• zanik miesiączki,
• zaburzenia funkcjonowania jajników i macicy, które mogą prowadzić nawet do niepłodności,
• bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia i wymioty,
• zapalenie błony śluzowej żołądka,
• nieprawidłowe funkcjonowanie układu krążenia,
• omdlenia,
• zaburzenia krzepnięcia krwi i rytmu serca,
• wypadanie włosów,
• kruchość i łamliwość paznokci,
• zajady w kącikach ust.

Wpływ anoreksji na zdrowie psychiczne

Z drugiej strony, oprócz konsekwencji typowo zdrowotnych, trzeba liczyć się także z tymi psychicznymi. Osoba z anoreksją nawet po powrocie do prawidłowej wagi będzie bardzo ostrożna w tym, co je, będzie liczyła kalorie i może popaść w inną skrajność, jaką jest zdrowe odżywienie, gotowanie sobie posiłków, unikanie potraw tłustych i przetworzonych.

Nadal może mieć bardzo trudną relację ze swoim lustrzanym odbiciem, może go unikać. Dlatego często osoby po terapii usuwają z domu lustra, aby nie dawać psychice powodów do rozmyślania nad swoim ciałem. Podobnie dzieje się z wagą i centymetrem. Dlatego bardzo ważne jest wsparcie ze strony najbliższych – partnera, rodziców czy przyjaciół.

Jak można pomóc osobie z anoreksją?

Anoreksja to choroba, na którą choruje się w samotności. Osoby z zaburzeniem unikają spotkań, odmawiają wspólnych wyjść, w szczególności do restauracji, jedzą w samotności, najchętniej w oddzielnym pokoju.

Z czasem odcinają się od znajomych i bliskich, aby nie musieć się z nimi konfrontować, słyszeć komentarzy czy namawiania do jedzenia. Pamiętajmy, że anoreksja to choroba psychiczna i racjonalne argumenty nie przemawiają do osoby z zaburzeniem.

Nie wystarczy powiedzieć jej, żeby jadła, przestała wymyślać, bo wygląda bardzo dobrze.

Dlatego wsparcie osoby z zewnątrz musi przede wszystkim polegać na obecności, ale nie wchodzeniu w tę strefę prywatności. Rolą osoby bliskiej jest okazanie wsparcia, zrozumienia, cierpliwości – to najważniejsze cechy, którymi partner powinien otoczyć ukochaną.

Bez namawiania do jedzenia, za to z szanowaniem i akceptowaniem zachowań związanych z jedzeniem, a jednocześnie bacznym obserwowaniem, czy choroba nie nawraca.

Przeczytaj też: Traktujmy partnera jak przyjaciela, a nie jak wroga

Panna Młoda z anoreksją – jak cieszyć się tym wyjątkowym dniem?

Mając na uwadze powyższe, można wyobrazić sobie, co czuje kobieta, która musi wybrać suknię ślubną i wyjść w niej przed oczy całej rodziny. Wystawić się na ocenę, komentarze i opinie, na błyski fleszy, obiektyw kamery.

Osoba, która ma silne zaburzenia postrzegania swojej sylwetki, może bardzo trudno znosić wszystkie przygotowania, a w szczególności przymiarki i poszukiwanie idealnej sukni ślubnej.

Warto podejść do tego na spokojnie, przymierzyć wiele modeli, pozwolić kobiecie zdecydować, co chce ukryć, nawet jeśli nic do ukrycia nie ma.

Być może lepiej będzie czuła się w zabudowanej sukni ślubnej, z rękawami, które ukryją szczupłe ręce, z półgolfem osłaniającym dekolt i widoczne obojczyki. Być może będzie chciała ukryć się za obszerną księżniczką, a może za dużym, rozłożystym welonem.

Nie komentujmy wyborów, bo może one właśnie w tym danym momencie są najlepszą terapią dla kobiety z zaburzeniem odżywiania i postrzegania swojego ciała.

„Choć mogę śmiało powiedzieć, że chorobę mam już za sobą, to tak naprawdę nigdy nie pozbyłam się w 100% tego zaburzenia. Nadal łapię się na tym, że obsesyjnie wręcz liczę kalorie, sprawdzam na wadze, czy nie przytyłam ponad normę. Kiedy trafiłam do szpitala, ważyłam 48 kg i choć miałam świadomość powagi sytuacji, to założyłam sobie, że mogę przytyć maksymalnie do 58 kg. Dzięki temu było mi łatwiej pogodzić się z tym, że muszę zacząć jeść.

Jak zaczęły się przygotowania ślubne, nic mnie nie cieszyło, w ogóle nie miałam głowy do wyboru menu, decydowania o słodkim kąciku czy kolorowych drinkach, a już wybór sukni najbardziej mnie stresował. Większość kobiet przed ślubem zaczyna się odchudzać, przechodzi na dietę, ćwiczy. Ja wiedziałam, że jak zacznę to robić, to wszystko wróci i znowu wpadnę w sidła anoreksji. To chyba było najtrudniejsze, ale tylko na początku.

Później dzięki mojemu mężowi wpadłam w wir przygotowań, a on zajął się wszelkimi decyzjami związanymi z jedzeniem. Stres wrócił podczas przymierzania sukien, ale trafiłam na bardzo cierpliwą i profesjonalną konsultantkę, która znosiła wszystkie moje niezadowolone komentarze, w stylu: tutaj odstaje mi brzuch, a tutaj mam za duże biodra. Dzięki niej kupiłam sukienkę, która nie tylko dobrze leżała, ale i w mojej psychice sprawiała, że wyglądałam dobrze. Takie myślenie u osoby tak długo zmagającej się z chorobą to prawdziwy sukces!”

Milena, lat 29 (na anoreksję zachorowała w wieku 17 lat).

Zobacz też: Stres przed ślubem – jak go uniknąć i sobie z nim radzić?

Anoreksja – jaką suknię ślubną wybrać?

Jak w każdym innym przypadku, także przy zaburzeniach postrzegania swojego ciała warto kierować się własnym komfortem i swobodą. Aby uniknąć skupienia się na sylwetce, dobrym rozwiązaniem będzie suknia ślubna z lekkiej, lejącej tkaniny, luźno falująca podczas chodzenia i w tańcu.

Warto rozważyć długie rękawy lub bolerko, ponadto wszelkie falbany, drapowania i nierówne struktury na sukni sprawią, że przyciągnie ona większą uwagę niż ukryta pod nią figura.

Kobiety, które chcą podkreślić swoją sylwetkę, mogą wybrać bardziej przylegającą suknię, np. z koronkowym wykończeniem na dekolcie, krótkimi rękawkami czy klasyczną rybkę. Warto unikać typowych gorsetów odsłaniających górną część ciała oraz bardzo obszernych księżniczek, w których filigranowa postura zniknie.

Zobacz też: Suknia ślubna z długimi rękawami — 30 inspiracji!

Anoreksja to zaburzenie, którego nie wyleczy się jedną dawką leków. Nie wystarczy też pojedyncza terapia i słowa „zacznij jeść”, „wyglądasz dobrze”, „z czego Ty się odchudzasz”. Osoby chore przed długi czas, a czasem do końca życia borykają się ze skutkami i konsekwencjami zaburzenia. Dlatego takie wydarzenie jak ślub warto pozwolić przeżywać im po swojemu tak, aby czuły się dobrze. Nawet jeśli oznacza to rezygnację z dużego przyjęcia czy założenie niestandardowej kreacji.

Jeśli szukasz wsparcia w przygotowaniach, koniecznie sprawdź planer Wedding Dream, w którym znajdziesz szereg porad, harmonogram i checklisty do poszczególnych etapów.